Laat ieder kind meedoen
Dit jaar komen we in actie voor kinderen die thuis zulke grote problemen hebben, dat ze vastlopen op school. Er is bijvoorbeeld weinig geld in hun gezin. Ze hebben ouders met problemen. Of thuis is voor hen geen veilige plek.
Deze kinderen hebben het super lastig. Ze zitten niet lekker in hun vel, kunnen zich niet goed concentreren en voelen zich alleen. Zo komen ze aan de zijlijn te staan. Dat is niet eerlijk! Want zo kunnen deze kinderen niet meedoen.
Met de kinderpostzegelactie help je deze kinderen. Ze krijgen bijvoorbeeld een schoolontbijt, schoolspullen of een maatje, dankzij de projecten van Kinderpostzegels. Dan groeit hun zelfvertrouwen weer en voelen ze dat ze er niet alleen voor staan. Zo kunnen ook deze kinderen weer meedoen.
Wat hebben kinderen nodig om te kunnen meedoen?
- Om te beginnen heb je energie nodig. Want als je honger hebt, kun je je niet concentreren, en op een lege maag is het lastig leren.
- Je hebt schoolspullen nodig. Een stevige rugzak die je elke dag kunt gebruiken bijvoorbeeld.
- En je hebt steun nodig. Een volwassene bij wie je terecht kunt met leuke én lastige dingen.
Kinderpostzegels helpt kinderen die dit niet hebben. Ze krijgen bijvoorbeeld een schoolontbijt, schoolspullen of een maatje. Zodat ook zij weer kunnen meedoen.
'Al die boeken zijn veel te zwaar voor een plastic tas'
“Op mijn oude school hoefde ik nooit zoveel mee te nemen. Mijn beker enzo paste ook prima in een plastic tas. Maar nu ik op de middelbare zit, heb ik elke dag veel meer spullen nodig. En die boeken zijn hartstikke zwaar. Iedereen heeft een normale rugzak. Ik heb er ook gewoon eentje nodig. Maar hoe moet mijn moeder die nu weer betalen? Zij heeft al zo weinig geld.”
Levi (13)
'Dan laat ik die stomme schoenen in mijn gymtas zitten'
“We hebben thuis weinig geld. Ik ben daaraan gewend, maar andere kinderen vinden het gek. ‘Wat heb jij voor rare oude gympen!’ zeggen ze weleens. Ik schaam me dan wel. Dan laat ik die stomme schoenen in mijn gymtas zitten en zeg ik dat ik ze vergeten ben. Soms mag ik dan op mijn sokken meedoen, maar als we voetballen ofzo moet ik aan de kant zitten. Dat kan niet zonder schoenen.”
Mara (9)
'Als ik zo veel trek heb, hoor ik niet wat de juf zegt'
“Bij ons thuis ontbijten we eigenlijk nooit. Als er iets in de kast ligt, mag ik het wel pakken hoor. Een cracker ofzo. Maar vaak ligt er niets. Dan zit ik in de klas en heb ik echt héél veel trek. Als je trek hebt, zit er steeds een stemmetje in je hoofd. Je kunt niet meer goed opletten. Je hoort niet wat de juf zegt. Sommen maken lukt niet en je hebt ook geen zin om te spelen. Daarom vind ik het fijn dat we nu op school ontbijten. Er is altijd genoeg. Ik heb geen honger meer in de klas. En eigenlijk is het heel gezellig om de dag zo te beginnen met alle kinderen.”
Indy (9)
Met mijn maatje doe ik altijd iets leuks'
“Mijn moeder kan niet goed voor haarzelf en mij zorgen. Ze is vaak heel moe en verdrietig. Dan kan ze niet werken, of boodschappen doen, of eten maken. Of ze vergeet dat alle kleren vies zijn. Ik krijg er soms buikpijn van. Maar niet als ik naar Julia ga, dat is mijn maatje. Met haar doe ik altijd iets leuks. Op de fiets naar het dorp of verhalen schrijven. En ze heeft me leren schaken!”
Sara (11)
'Ik weet nu dat ik niet de enige ben'
“Ik woon nu een half jaar in een pleeggezin. Eerst vond ik dat vreselijk! Mijn pleegouders waren heel aardig hoor, maar ik voelde me zo alleen. Iedereen woont toch gewoon thuis. Waarom ik dan niet? Nu zit ik bij een groepje, met andere pleegkinderen. We gaan vaak met z'n allen iets leuks doen. Ik heb zelfs vrienden gemaakt! Ik weet nu dat ik niet alleen ben en dat voelt fijn.”
Milan (12)
* I.v.m. privacy zijn de namen van de kinderen gefingeerd .
